تعیین معیارهای طبیعت گردی و اولویت بندی آنها در پارک های جنگلی شمال ایران با استفاده از روش دلفی و مدل ahp (مطالعه موردی: پارک جنگلی تلار قائمشهر)

طبیعت گردی به طور گسترده به عنوان موثرترین نوع توسعه پایدار پذیرفته شده است. هدف از این مطالعه شناسایی و اولویت بندی معیارها و شاخص های اکوتوریسم پایدار در پارک های جنگلی شمال ایران و همچنین به صورت موردی در پارک جنگلی تلار قائمشهر می باشد. این مطالعه از طریق روش دلفی و مدل ahp انجام شد. در پایان فرآیند دلفی با اتفاق نظر 16 معیار و 63 شاخص در دو بخش شرایط مقصد طبیعت گردی و مدیریت مقصد طبیعت گردی در پارک های جنگلی شمال کشور معرفی شد که 8 معیار و 31 شاخص آن مربوط به شرایط مقصد طبیعت گردی و 8 معیار و 32 شاخص دیگر مربوط به مدیریت مقصد طبیعت گردی می باشد. برای اولویت بندی و رتبه بندی از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (ahp) و نرم افزار expert choice استفاده شد. طبق نتایج بدست آمده در بخش اول (معیارها و شاخص های شرایط مقصد طبیعت گردی) 3 معیار 1: زیبایی منظر، 2: دسترسی و 3: تنوع زیستی و در بخش دوم (معیارها و شاخص های مدیریت مقصد طبیعت گردی) 3 معیار 1: حفاظت از منابع طبیعی و تنوع زیستی پارک، 2: مدیریت زیست محیطی و شیوه های آن و 3: رضایتمندی طبیعت-گردان اولویت بالاتری در میان سایر معیار ها کسب کردند. نتایج حاصل از پارک جنگلی تلار قائمشهر حاکی از آن است که این پارک به طور بالقوه از پتانسیل بالایی جهت طبیعت گردی برخوردار است، چرا که این پارک تمام معیارهای شرایط مقصد طبیعت گردی که در پارک های شمال کشور شناسایی شد را دارد و نتایج حاصل از ارزشگذاری معیارها در مقایسه با پارک های شمال کشور نشان داد که اختلاف چندانی با هم ندارند. اما در خصوص مقایسه معیارهای مدیریت طبیعت گردی در پارک جنگلی تلار با پارک های شمال کشور با توجه به نتایج حاصل از ارزشگذاری معیارها می توان گفت، پارک تلار به لحاظ مدیریتی از مدیریت صحیح و مناسبی برخوردار نیست.